گر خبر داری ز عدل و داد حق

در تغافل مگذران ایام را

مرهم آمد این دل مجروح را

کی هوای کاخ و ایوانت بود

اندر آن دم همدم شیطان شوی

تا بیابی در دو عالم آب روی

ذکر بی اخلاص کی باشد درست

تو ندانی این سخن را از گزاف

ذکر خاصان باشد از دل بی گمان

هر که ذاکر نیست او خاسر بود

واندر آن یک شرط دیگر حرمتست

هفت اعضا راست ذکری ای پسر

ذکر پاخویشان زیارت کردنست

باز در آیات او نگریستن

تا توانی روز و شب در ذکر کوش

کوش تا این ذکر گردد حاصلت

کی حلاوت یابد از ذکر الله

هر کرا این نیست هست از مفلسان

تا کند حق بر تو نعمتها تمام

تا شوی از نار حرمان رستگار

زانکه پاکان را همین بودست کار