چارچیز آمد نشان ابلهی

عیب خود را ابله نه بیند در جهان

تخم بخل اندر دل خود کاشتن

هر که خلق از خلق او خشنود نیست

هر که او را پیشه بدخویی بود

خوی بد بر تن بلای جان بود

بخل شاخی از درخت دوزخست

روی جنت را کجا بیند بخیل

باش از بخل بخیلان برکران