سالک آمد وانگهش از سر قدم

گفت ای منشی اسرار آمده

ای بوقت کودکی همچون مسیح

قوس قدرت را توئی زه لاجرم

حقتعالی هم بتو تعلیم داد

اولین استاد اسرار قدم

پای از سر کردهٔ سر از زفان

گه گهر داری نثار و گه شکر

هست در تاریکیت آب حیات

پادشاهی تو مطلق آمدست

در حقیقت بی مجاز و عیب و ریب

درد من بین بازکن بر من دری

زین سخن جان قلم شد تافته

گفت آخر من کیم اسرار را

گرچه آبی روشن و کامل بود

من چو ناوم واب روشن میرود

من کمر بسته بدیدار آمدم

پس زفان گشته قلم بیروی و راه

چون از این سر ذرهٔ نشناختم

شرح حال دلپذیر من شنو

یا چو من حیران طریق خویش گیر

سالک آمدپیش پیر و گفت حال

پیر گفتش هست در حضرت قلم

ذرهٔ با ذرهٔ گر کار داشت

تانگردد از قلم نقشی عیان

چون قلم را داعی رفتن بخاست

کرد دایم سرنگونی اختیار

چون بلذت در رسید او ازالم

هرکه او در کار بسیاری برفت

چون قلم شو راست در رفتار خویش