شاه دین محمود سلطان جهان

بود نام او سدید عنبری

شاه یک روزی بدو گفت ای مقل

آیت زیباست معنی بازگوی

پیر گفتش گوئیا ای جان من

قسم من عزست و آن تست ذل

کوزهٔ دارم من و یک بوریا

تا که در دنیا نفس باشد مرا

باز تو بنگر بکار و بار خویش

آن همه داری دگر میبایدت

من ندارم هیچ و آزادم ز کل

پس مرا عزت نصیب است از حبیب

ای دریغا ترک دولت کردهٔ

بار هفت اقلیم در گردن کنی

تا دمی بر تخت بنشینی بناز