کرد او را سرور عمال خویش

بعد از آن در گوشهٔ بنشست فرد

گفت تا برخاست پیش شاه شد

از چه خوردی تو پلید این مال من

مال دارد بی قیاس اینجایگاه

نیستی چون من تو محتاج کسی

کار بر پشتی فضلت کرده شد

ور بگیری هم تو دانی من کیم

عفو کرد ودر گذشت از کار او

رحمتی دایم ز دل میبایدت

رحمتش بر زیردستان می ببین