کاملی گفتش که این گریه ز چیست

چون ندارم یاد میگریم ز ترس

این زمانم جمله باید داد باز

چوب سخت و نیست نرم چون کنم

پشت امیدش از آن کودک شکست

هست همچون حال این کودک همه

می بباید رفت فردا پیش حق

زانکه در پیش است چوب اوستاد

با جهانی درد دل در پیش تو

گر نخواهی تو همه باطل بود

کی بود ناخواستن را چارهٔ

آنچه آن باید ترا اصل آن بود

درگذر از نیک و از بدهرچه هست