دید مردی را ز مردان شگرف

دانه میپاشید در صحرا ودشت

مرغکان را دانهٔ خوش میفشاند

نیست وقت کشت این ناید ببر

ور کسی کارد بود دیوانهٔ

کشت اینست و جزین خود کشت نیست

گر تو نشناسی جنونست ای پسر

از سرشکم آب میبندم درو

وان زمین را گاو در خرمن کنم

چند از تاریکی شب روز کو

پاک بازی تو بازی آمده

ترک کن کاین نیست ادااین مخرقهست