موسی عمران همی شد سوی طور

گفت ای موسی بگو با کردگار

بعد از آن چون شد از آنجا دورتر

گفت با حق گوی کاین بی مغز و پوست

عاقبت موسی چو شد آنجایگاه

برهنه پای و سر و گستاخ وار

چند سودائیم داری بیش ازین

جان من از غصه بر لب آمدست

من بترک تو بگفتم ای عزیز

چون سخن دیوانه را نیکو نبود

چون بطور آمد کلیم کار ساز

قصهٔ آن عابد و عاشق بگفت

گفت آن عابد برای رحمتست

هر دو را مقصود اینجا حاصل است

کرد موسی سجده و گردید باز

قصهٔ دیوانه پنهان کردهٔ

گفت یا رب آن سخن بنهفته به

چون گشایم من دران پیغام لب

حق بدو گفتا جوابش بازده

گو خدا میگویدت ای بی قرار

من بترک تو نخواهم گفت هیچ

قصهٔ دیوانگان آزادگیست

آنچه فارغ میبگوید بیدلی