گفت دزدی را گرفت آن سر فراز

دزد نه دم زد از آن نه آه کرد

همچنان خاموش میبرید راه

چون رسید آنجاخروشی درگرفت

در فغان آمد بصد زاری زار

سایلی گفتش تو با چندین خروش

گفت آنجا هیچ همدردم نبود

گر من آنجا سخت میجوشیدمی

گر بسی فریاد بودی آن همه

لیک اینجا یک بریده دست هست

لاجرم گر پیش او نالم رواست

تا نیاید هیچ همدردی پدید

ذرهٔ این درد اگر برخیزدت

گر شود این درد دامنگیر تو

ور نگیرد دامنت این درد زود