تاازان دم یابد از آدم نشان

دو جهان پر شور ذریات تو

اصل کرمنا بنی آدم توئی

جسم و جان و جزو و کل یکسر تراست

نقطهٔ عالم صفی حق توئی

صورتی از صورتش فصل آمده

جان بحق بیواسطه قایم تراست

جان پاکت مرغ خاص حضرتست

هشت جنت را بیک گندم دهی

سجده کردندت ملایک سر بسر

از دوعالم تا ابد فارغ شدی

کس بنامی زان همه نرسیده بود

وز مسمی ذرهٔ قسم از تو خاست

جمله مملوک و تو مالک آمدی

در من آموز ای اب هم جد من

روز من شب شد شب و روزم ببین

می بباید شد ترا تا پیشگاه

پیش او شو تا شود این کار راست

نیست با او این دوا کردن ادب

دولت آنجا جوی و آنجا جوی راه

جمله ره جویند در زیر لواش

تا ابد گردی ازین درگه نیافت

انبیا را قبله خلوتگاه اوست

مرجع اهل یقین آنجا طلب

نوح بر راهست او را هم ببین

در میانآورد با او نقد راز

عز را بفروخته بخریده ذل

بندگی را کرده در دل اختیار

در غم بنده شدن شاد آمده

خواست کان بیرون فتد از گردنش

لاجرم در بندگی محبوب بود

عاشق آسا از بهشت آمد بخاک