نه امید امن ونه بیم هلاک

سبع هشتم باز میجست از سباع

در رکوع استاده جمله کارگر

در چرای خویش مشغول آمده

زیر بار گاو ماهی از شماست

دب و شیر و هرچه خواهی نیز هست

کوه و صحرا خشک و تر بگرفتهاید

ناقة اللّه بس بود در پیش صف

زانکه جانی دارد او بر عشق وقف

گوسفندی میشود قایم مقام

یونسی را میشود خلوت سرای

میکند آگاه احمد را ز قهر

مشک آهو گاو عنبر میدهد

دیگری را هم تواند یار گشت

دولتی میخواهم از کوی شما

شد زخود زین حال حالی بیخبر

کس ز گاو و خر گهر دارد طلب

یکدگر را میکشیم و میخوریم

نیست ما را جز خور و جز خفت کار

گوهر دریائی از صحرا مجوی

تا شود یک ره براقی آشکار

حکم نتوان کرد بر نادر بسی

پس سر خود گیر زود ای سرفراز

قصهٔ بر گفتش از خیل ددان

ز آتش نفس مجوسی یک شعاع

گر سر اندازیش سر بنهد تمام

تا که یک لقمه بدین کافر دهی

چون گذر بر نفس دارد آتشست

تا نبینی ناخوشی او تمام