در تقاضا رنج میدادش بسی

زر بدودادن نبودش اختیار

بردو خصم آن کار بس دشوار شد

تابود در گردنش تا رستخیز

پس بدو بگذار و از وی کن کنار

نقد نتوانم ستد روشن ازو

زان شدم امروز با او سخت کوش

شرح ده تا این شکم گردد یقین

او و من هر دو یکی باشیم و بس

شرک باشد گر دوئی ماند بجای

لاجرم آنجا نباشد دشمنم

زو ستانم چون زرم آید بکار

بعد ازین هر دو شویم آنگه یکی

ورنه بی شک رنج بسیاری بود