آمد از دریا برون پیش جماد

گاه سنگ و گاه آهن گه نگین

نقد عالم چون تو داری ایمنی

هرچه داری هست جمله معدنی

وان دگر سنگت سلیمان را نگین

وان دگر را هر دو کون انگشتری

وان دگر از عشق گشته پادشاه

وان دگر یک را یساری چون یمین

گوهرت را ذوالفقار حیدریست

جام جمشیدی شده گیتی نمای

لعل و یاقوت و زمرد بی حساب

نه بالماس زفان سفتن توان

گاه از پیروزه صد پیروزیت

هم ز لعلت سرخ روی گلشنی

حاصلم کن سوی معنی قربتی

نقد قلبم را بزری کن بدل

چون جمادی ماند از اندیشه باز

نه نشان دارم ز معنی نه اثر

حصن کعبه خانهٔ خاص خداست

سنگ را از کعبه ره در پیش نیست

چون برد ره سوی او سنگ سیاه

ماندهام در جامهٔ ماتم مدام

خویشتن را و مرا کافر کنند

آتش دوزخ ز من خواهد فروخت

پای ازان ماندست دایم درگلم

وز چو من افسردهٔ درمان مخواه

داد از احوال خویشش آگهی

عالم افسردگی کن اعتقاد

صد نشان از مردگی می ماندت

در جمادی زندگی حاصل شود

گرم گرد افسردگی از خود ببر

غرقهٔ دنیا شوی بار گران