در حرم بادی مگر میجسته بود

جملهٔ استار کعبه در هوا

شیخ را خوش آمد آن از جای جست

گفت ای رعنا عروس سر فراز

جلوه داده چون عروسی خویش را

صد جهان مردم چو حیرانی ز تو

عاشقی را هر نفس بندی کنی

این تفاخر وین تکبر تا بکی

گر ترا یکبار بیتی گفت یار

هرکه در سر محبت بنده شد

سر او برتافت از پیشان کار

تا ز دوزخ فرد و آزاد آمدند