میشد ابراهیم ادهم در رهی

گفت آبادانی ای رهرو کجاست

شد سوار از قول اودر خشم سخت

خون روان شد از سر واز روی او

چون بنزد شهر آمد آن سوار

گفت این تعجیل چیست ای مردمان

میرود در پیش آگاهی رسید

هرکه او رادید پیدا و نهان

زو صفت پرسید آن مرد سوار

حال خودبرگفت کو را چون زدم

شد خجل آن مرد و زانجا گشت باز

خون زخود میشست پیشش شد سوار

عفو خواست او عفو دادش در زمان

گفت آبادانی ای مرد تمام

گورها هر روز آبادان ترست

گر همه آفاق آبادان کنند

پس من آنچت گفتم ای نیکو سوار