پیش مردی رفت از مردان راه

زین چنین صد ملک بهتر باشدم

کار دنیا چند میآید بکار

آن قدر چون کرده شد آرام گیر

تا بعقبی چند محتاجی بدان

کار آن کردن ترا لایق ترست

تو بقدر احتیاج خود طلب

وانچه آنجا بایدت درمان بکن

هم بموئی خستگی باشد ترا

هم بکوهی خستگی بیش آیدت

تا ترا پیوند خود چندی بود

تا توانی مرد ور نه وای تو