بود در حمام با پیری بهم

زانکه آب و آتشش هم ساز بود

وز خوشی هم دلگشا هم دلکشست

گفت میدانم بگویم با تو راست

خوش شد و خوش گشت و خوش آمد نشست

پای من چون آوریدی در میان

کانچه تو گوئی جز آن نبود صواب

کز متاع جملهٔ دنیای دون

وانگهی آن هر دو نیست آن تو نیز