چون ز لیلی گشت مجنون بی قرار

گفت لیلی را کسی کان خیره مرد

گفت اگر در عشق باشد استوار

بعدازان شد سر بصحرا در نهاد

گشت میکردی بصحرا ژاله بار

گفت لیلی هست او در عشق سست

بعدازان در ناتوانی اوفتاد

بودش از بی طاقتی بیم هلاک

گفت لیلی نیست او در عشق زار

بعدازان شد عشق لیلی غالبش

یکدمش فریاد واویلی نماند

تن فرو داد و چنان در کار شد

دل ز دستش رفت و در خون محو گشت

گر همی بودیش میل صد طعام

از زفانش البته هرگز یکدمی

در نمازش ای عجب بی عمد او

در تشهد در رکوع و در سجود

گر نشستی هیچ و گر برخاستی

این خبر گفتند با لیلی مگر

تا که در گنجید چیزی دیگرش

چون کنون برخاست اوکلی ز دست

گنجدی در عشق اگر درگنجدی

تا بود یک ذره از هستی بجای

عشق در خود محو خواهد هر که هست

هرکه انگشتی برد آنجایگاه

عشق از فانی توان آموختن

گر تو پیش عشق فانی میروی

ور ز هستی میبری یک ذره تو

تا بود یک ذره هستی در میان

صوفئی نتوان بکسب اندوختن