شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۷۲
عطار
عطار( باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید )
108

شمارهٔ ۷۲

در واقعهای سخت عجب افتادم
گه می مردم صریح و گه میزادم
دانی ز چه خاست این همه فریادم
کامد یادم آنچه نیاید یادم