شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۶۳
عطار
عطار( باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید )
113

شمارهٔ ۶۳

چون بادیهٔ عشق، مرا پیش آمد
هر گامم ازو ز صد جهان بیش آمد
دل رفت و درین بادیه تک زد عمری
خود بادیه او بود چو با خویش آمد