شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۶۹
عطار
عطار( باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد )
113

شمارهٔ ۶۹

بس شب که چو شمع با سحر باید بُرد
در هر نفسی سوزِ دگر باید بُرد
عمری که بدو چو شمع امیدی نیست
هم بر سر پای می بسر باید بُرد