شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۵۳
عطار
عطار( باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد )
117

شمارهٔ ۵۳

هر لحظه مرا چو شمع سوز افزون شد
وز گریه کنارم چو شفق پُر خون شد
در عشق کسی درست آید که چو شمع
از پای درآمد و به سر بیرون شد