شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۴۰
عطار
عطار( باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد )
122

شمارهٔ ۴۰

دانی تو که شمع را چرا افروزند
تا کشتنش و سوختنش آموزند
چون آتش سوزنده غیب است بسی
چیزی باید که دایمش میسوزند