شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۳۵
عطار
عطار( باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد )
120

شمارهٔ ۳۵

شمعم که خوشی میان سوزم بکُشند
گر بهتر و گر بتر فروزم بکُشند
گر شمع نیم چرا به هر جمع مرا
شب میسوزند تا به روزم بکُشند