شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۳۱
عطار
عطار( باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد )
130

شمارهٔ ۳۱

خورشید ز سوزِ من سراسیمه بسوخت
مه را ز طنابِ آه من خیمه بسوخت
چون شمع تنم بماند دانی که چه بود
یک نیمه در اشک رفت و یک نیمه بسوخت