شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۲۰
عطار
عطار( باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد )
145

شمارهٔ ۲۰

تا کی ز شبِ دراز گریان گردم
در تاریکی چو زلفِ جانان گردم
گر زنگی شب، چو صبح، خندان گردد
من چون زنگی سپید دندان گردم