شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۴۲
عطار
عطار( باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد )
136

شمارهٔ ۴۲

غنچه که چو پسته لب شود خندانش
از کم عمری بر لبش آمد جانش
چون نیست به جز نیست شدن درمانش
خون میبچکد به درد از پیکانش