شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۱۳
عطار
عطار( باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد )
132

شمارهٔ ۱۳

گل بین که گلابِ ابر میدارد دوست
وز خنده چو پسته مینگنجد در پوست
تا بادِ صبا بر سرِ گل مُشک افشاند
مینازد از آن باد که اندر سرِ اوست