شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۷۳
عطار
عطار( باب چهارم: در معانی كه تعلّق به توحید دارد )
114

شمارهٔ ۷۳

چون بدنامی به روزگاری افتد
مرد آن نبود که نامداری افتد
گر دُر خواهی ز قعرِ دریا طلبی
کان کَفْک بود که با کناری افتد