شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۴۹
عطار
عطار( باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق )
142

شمارهٔ ۴۹

شب نیست که جان بی تو به لب مینرسد
روزی نه که در غصّه به شب مینرسد
زلفِ تو چنین دراز و من در عجبم
تا دست بدو از چه سبب مینرسد