شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۲۹
عطار
عطار( باب سی و چهارم: در صفتِ آمدن معشوق )
121

شمارهٔ ۲۹

دوش آمد و گفت: مردمِ دوراندیش
از خویش به جز هیچ نیابد کم و بیش
می بر نتوان گرفت این پرده ز پیش
گر برگیرم ز خویش من مانم و خویش