شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۴۴
عطار
عطار( باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن )
142

شمارهٔ ۴۴

تا زلف تو چون کمند میبینم من
افتاده دلم به بند میبینم من
هرگز نرسد دست به فتراک توام
فتراک تو بس بلند میبینم من