شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۲۱
عطار
عطار( باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن )
139

شمارهٔ ۲۱

گاهی به کمال برتر از خورشیدم
گه در نقصان چو ذرّهای جاویدم
هرگه که به استغناء او مینگرم
بیم است که منقطع شود امیدم