شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۲
عطار
عطار( باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن )
127

شمارهٔ ۲

گردل گویم به منتهایی نرسید
پوسید به درد و در دوایی نرسید
ور جان گویم که دو جهانش قدمی است
بس دور برفت و هیچ جایی نرسید