شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۳۳
عطار
عطار( باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان )
132

شمارهٔ ۳۳

دردا که بر چون سمنت میریزد
زلف سیه پر شکنت میریزد
ای سی ودو سالهٔ من آخر بنگر
کان سی و دو دُر از دهنت میریزد