شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۳۴
عطار
عطار( باب بیست و چهارم:درآنكه مرگ لازم وروی زمین خاك رفتگانست )
121

شمارهٔ ۳۴

هر خاک که در جهان کسی فرسوده است
تنهاست که آسیای چرخش سوده است
هر گرد که بر فرق عزیز تو نشست
مفشان، که سر و فرق عزیزی بوده است