شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۶۲
عطار
عطار( باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر )
123

شمارهٔ ۶۲

چون لایق گنج نیست ویرانهٔ عمر
می نتوان شد مقیم هم خانهٔ عمر
وقت است که درخواب شوم، بو که شوم!
زیرا که به آخر آمد افسانهٔ عمر