شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۳۹
عطار
عطار( باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر )
135

شمارهٔ ۳۹

گر هیچ ندیدم من و گر دیدم من
خود را ز بدانِ بد بتر دیدم من
مویم همه شد سپید و بر خویش بگشت
امّا سرِ مویی بنگر دیدم من