شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۲۷
عطار
عطار( باب بیستم: در ذُلّ و بار كشیدن و یكرنگی گزیدن )
142

شمارهٔ ۲۷

خود را چو زخواب و خور نمیداری باز
پس چه تو، چه آن ستور، در پردهٔ راز
آخر ز وجود خویشتن شرمت نیست
معشوق تو بیدارو تو خوش خفته به ناز