شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۱۷
عطار
عطار( باب چهاردهم: در ذَمّ دنیا و شكایت از روزگار غدّار )
127

شمارهٔ ۱۷

هر دم که زنم چو جانم آید به لبم
از زندگی خویشتن اندر عجبم
عمرم همه صرف گشت در غصّه چنانک
یک خوش دلیم نبُد که خوش باد شبم!