شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۵
عطار
عطار( باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه )
133

شمارهٔ ۵

جان، محو شد و به هیچ رویت نشناخت
دل خون شد و قدرِ خاکِ کویت نشناخت
ای از سرّ موئی دو جهان کرده پدید!
کس در دو جهان یک سرّ مویت نشناخت