شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۱۲
عطار
عطار( باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه )
130

شمارهٔ ۱۲

عالم که فنای محض، سرمایهٔ اوست
چون شش روزهست، لطف تو، دایهٔ اوست
هر ذرّه که در سایهٔ لطف تو نشست
بر هشت بهشت، تا ابد، سایهٔ اوست