در میان جمع با خیرالثیاب

کس ز من یک پاک روتر پاک تر

پس سجاده باز افکنده بر آب

نیست باقی در کراماتم شکی

دایمم هم جامه و هم جای پاک

زانک زاد و بود من در آن بود

شستم از دل کاب همدم داشتم

من به خشکی چون توانم یافت کام

از میان آب چون گیرم کنار

این چنین از آب نتوان شست دست

زانک با سیمرغ نتوانم پرید

کی تواند یافت از سیمرغ کام

گرد جانت آب چون آتش شده

قطرهٔ آب آمد و آبت ببرد

گر تو بس ناشسته رویی آب جوی

روی هر ناشسته رویی دیدنت