چون شنودند این سخن مرغان همه

برد سیمرغ از دل ایشان قرار

عزم ره کردند عزمی بس درست

جمله گفتند این زمان ما را به نقد

تا کند در راه ما را رهبری

در چنین ره حاکمی باید شگرف

حاکم خود را به جان فرمان کنم

تا بود کاری ازین میدان لاف

ذره در خورشید والا اوفتد

عاقبت گفتند حاکم نیست کس

قرعه بر هرک اوفتد سرور بود

چون رسید اینجا سخن، کم گشت جوش

چون بدست قرعه شان افتاد کار

قرعه افکندند ، بس لایق فتاد

جمله او را رهبر خود ساختند

عهد کردند آن زمان کو سرورست

حکم حکم اوست، فرمان نیز هم

هدهد هادی چو آمد پهلوان

صد هزاران مرغ در راه آمدند

چون پدید آمد سر وادی ز راه

هیبتی زان راه برجان اوفتاد

برکشیدند آن همه بر یک دگر

جمله دست از جان بشسته پاک باز

بود راهی خالی السیر ای عجب

بود خامشی و آرامش درو

سالکی گفتش که ره خالی چراست