برون از نه فلک اسرار دریاب

گذشتستم ز نه پرده حقیقت

دل عشّاق در پرده نوازم

شدم عشاق کل را رهنمون من

عیان اینجا منم خود راز دیده

از آن من پردهها گم کرده دارم

کنم من پردهها اینجایگه باز

نمایم در درون پرده رازی

کنم من پردهها پاره عیانی

درون را با برونش شاد دارم

حقیقت سرّ ربانی نمایم

عیانِ رازِ من او باز بیند

که میگوئیم اینجا قصّهٔ یار

نشان بی نشان یافتم من

همه اینجایگه از یار گوید

پس آنگه دید را از من شناسد

که من زاری کنم اینجادمادم

ز من او گوش دارد داستانی

اگر این سرّ بدانی هست نیکو

که بنمایم ترا اسرار پنهان

که از بهرچه دارم شور و غوغا

وز آندم کُل معانی یافتم من

از آندم مرهم دردم نمودند

تو گوئی زخم ما را مرهم آمد

وز آندم اینچنین در عین جوشم

که درد عشقِ آدم یافته من

همی نالم که هستم سخت افگار

از آن زاری در آنجاگه نمودم

از آن میگویمت اسرار پنهان

کنم اندر دم تو زمزمه من

شوم در جان و در دل همدم تو

کنم فریادها در بیقراری

که تو هم زخمها داری ز دلدار

وز آن دم اندر این دم یار داری

که مر چون اوفتاد اسرار آدم

که آمد اندر اینجا غصّه او

ز شیطان ناگهی در محنت افتاد

دریغا آن همه اعیان و قربت

از آن میآیدم اندر نفس یاد