خدا شد بیجهت درحق مبرّا

خدا شد بود او نابود آمد

خدا شد در خدا دانی یقین دید

خدا شد در خدا ز اللّه دم زد

خدا شد بود خود در بود حق باخت

خدا شد تا خدا در جان نباشد

خدا شد از خدا گفت آشکاره

هر آن کو راز بین باشد در این کار

هر آن کو سِرّ بداند سرفشاند

هر آن کو سر بداند جان جانست

چو منصور از مرید دوست خود دید

که میبینم که چون منصور عطّار

جدا خواهد شدن از بود خود زود

جواهر ذات بعد از این که خواند

چه دیدست اندر اینجاکشتن خویش

شترنامه عیان یار خود گفت

عیان منصور عطّارست دریاب

عیان منصور دید و بود منصور

عیان منصور بود و کل لقا دید

عیان منصور بود و راز گفت او

عیان منصور بود و زد اناالحق

عیان منصور بود و گشت عاشق

عیان منصور بود و در جلالش

عیان منصور بود و جان بداد او

عیان منصور بود و کشتن خویش

عیان منصور بود و جوهر ذات

عیان منصور بود و بس کتب ساخت

عیان منصور بود و در بقا شد

میان جزو و کل بد پیش بین او

ز عین وصل حق چون اصل دریافت

ز عین وصل او در لامکان شد

هر آنکو گاهگاهی عشق بشناخت

چو خورشید حقیقی دیدهام من

چو ذرّه در فنا گشتم چو خورشید

عیان جاودان اینجا بدیدم

ز جان بگذشتم و جانان شدم کلّ

حقیقت چیست بیش اندیش بودن

حقیقت چیست جانان باز دیدن

حقیقت چیست محو جاودانی

سر خود دور نه اندر سرِدار

سر خود دور نه جان را برافشان

سر خود دور نه مانند عطّار

سر خود دور نه بگذر ز هستی

سر خود دور نه تا خود ببینی

سر خود دور نه تا راز یابی

سر خود دور نه و رخ مگردان

سر خود دور نه مانند منصور