بنادانی زبان بگشاد در قال

حقیقت این دگر اینجا مگو تو

که هم کوری تو اینجاگاه و هم کر

که گبران مینگویند این سخن باز

که چیزی گفته او میندانی

ز همراهی تو برگشتن در اینجا

دگر این کفر اینجا بازگفتن

کجا از سرّ او باشی خبردار

اگر هستی خدا رازی نمایم

فرو شو این زمان در سوی دریا

تو اکنون از کجا گفتن این

چنین کفر از یقین ظاهر نگفتند

که هم دیوانه و هم بیقراری

که آشفتست اینجاگه طبیعت

برای به شدن تدبیر دارم

که از بیگانگی گردی تو غافل

که اینجا گه خدایم من اناالحق

هوالحق گوی واز این کفر بگذر

کجا این جایگه مرد خدائی

که گفتی این سخنهای طبیعت