تو خودبینی و او در گفت وگویش

وجود خود به بینی بیشکی یار

مر این معنی ابا خاص است و عامت

که وی در پرده پنهانست در کل

تو او را بین اگر صاحب یقینی

بجز او در نظر شاها که باشد

که تا کی آید او از پرده بیرون

کسی کاین یافت اندر بحر بابست

یقین شد بیشکی در دید پیروز

همه ازجان جان میگویم ای شیخ

من و تو چون یکیم اندر خدائی

که منصور این زمان مر شاه بین است

بمعنی پرده از رخسار شد باز

که اصل صورت او گشت پنهان

هم اندر خود اناالحق گو خدا بُد

هم از آن بود شد کلّی پدیدار

چو شد آن بود کلی گشت معبود

به معنی حقیقی در رسیدم

بدیدم در درون از عین توحید

ز معبودم همه شرح و بیانست

یکی اندر یکی اسرار بیند

نمود عشق جانان این چنین است

همه ذرات خود زیر و زبر کن

از آن مر فهم کن آیات منصور

نظر میکن که شرح جان جانست

حقیقت جملگی اندر نظر یاب

ز هر آیاتها شرح و بیانی

که تاگردد چو ما او صاحب اسرار

نهان از بود کل بگزیدهام من

که پیدائی بُدم عین طبیعت

که در پیدا رخ او بنمود اینجا

نمود بود خود را او بدانست

بدین صورت نهان پیدا حقیقت

اناالحق گوی ذراتست بنگر

کنون پخته شد شیخا ز خامی

حقیقت پخته باش و رهنمون تو

کنون شیخا یکی بینی ز اسرار

چه غم داری چو با منصور ذاتی

ز یک ذاتی ترا معبود باشد

ببینی جملگی را بیشکی بیش

بمنزلگاه و روی یار دیدند

نمود جان جان دیدند دمدم

شدند و گم شدند اندر احد را

درون بود کل ذات عیانند

همان یکرنگی خود بازبین تو

که تا باشد حقائق را ندانند

در آن یکرنگی خود کن نظر تو

چو اوّل اندر اینجا شاه شو باز

در این معنی حقیقت یار جویند

ولی کی باز بیند بیشک آن دم

پس آنگه حضرت والا به بیند

در آخر شاه خواهی بُد در این راه

بجز لامنگر و اسرار لادان

ز اول بایدت شد کل فنا تو

مبین ظلمت حقیقت این همه نور

حقیقت محو گردان در یکی ذات

که کل ذاتی و آنگه راز بینی

برت موئی نماید هفت گردون

تو جان جملهٔ ذرات باشی

نمیدانی کت اینجاگه چه بوده است

کجاهرگز رسی در روشنائی

خدائی کردهٔ ز انجام و آغاز

دمادم مینماید او لقایت

ولیکن این چنین افتاده خالی

چه گویم چون نهٔ اینجای بالغ

نمیبینی تو او در عین توحید

ولیکن کور را دیدار ره نیست

ولیکن راه بر کور است ناخوش

بمنزل کی رسد کو شه ببیند

بمنزل کی ببیند او رخ یار

یقین در حرص و اندر آزماندست

بیابد او بمنزل چون کند راه

کزین کوری شود اینجای بینا

که تا گردد زخواب جهل بیدار

کزین عین دوئی بیند همه یک

که جان اینجای یک بین است ای شیخ

نمود باطن او را هست ظاهر

پس آنگه هر دو وصل او گشاید

بیابد بیشکی پیر حقیقت

اباجان گردد او اینجایگه طاق

بداند گر خداهم بیشکی است

شود مقصود او کلی بحاصل

یکی بیند نمود جان بجایش

حقیقت ذات اوذرات گردد

به بیند ذات بیشک واصل خویش

همین جا کو جمال شاه دیده است

عیانی صورتی دیده است نی شه

که گردد محو در انجام و آغاز

که مر منصور آید رهنمونش

که خود را پاک آرد در شریعت

که صورت این چنین در جست و جویست

بوند و میرود یک یک سوی نور

مر این معنی ابا منصورت افتاد

درین صورت ز جانان وصل دیده

همی آید دمادم راز پنهانست

شود جانان ترا اینجای ظاهر

که تا گردد ترا جانان پدیدار

تو پردهٔ راه جانان بنگری تو

که اینجا است گم کرده حقیقت

که جان و دل درین نفس است پنهان

کجا بیجان و دل گردند واصل

ترا هرگز نباشد دید مردی

یکی اندر یکی یکتا نباشی