امیرالمؤمنین حیدر تمامست

گذشته زان جهان وصف سه نانش

سه نان را هفده آیة خاص او راست

دو عالم را بخوان بنشاند جاوید

علیُّ جُنّةُ جُنّة تمامست

ز یک نوریم هر دو آفریده

که جَنّت را بحق بوّاب آمد

که زرّ و نقره دادش سه طلاقه

ولی گوسالهٔ این امّت آمد

که با شیری چنین هم پنجه گردد

که پشت و روی جوشن روشنی بود

که بر بستش بدان اندام روشن

بدستوری حق داور دهندم

کنم حکم از کتاب چارگانه

زبان بگشاد روزی وچنین گفت

خدا را تا نبینم کی پرستم

زهی خورشید علم و بحر زخّار

ز علمش ناف آهو گشت مشکین

ز یثرب علم جستن را به چین شو

ازان آهو دمش چون مشک نابست

که او هم نافه و شیر خدایست

درو یک قطره بودی بحر اخضر

ز همّت گشت مزدور جهودی

زبان بگشاد چون تیغ و چنین گفت:

اَحَبُّ اِلیَّ مِن مِنَنِ الرجالِ

فقُلت العارُ فی ذُلِّ السؤالِ

ز سعی دو خُسُر بود و دو داماد