گه به کرشمه دلم ز بر بربایی

ننگ نیاید تو را که هیچ کسی را

چون تتق از آفتاب چهره کنی دور

چون سر زلف تو سرکشی کند آغاز

از سر کین زان سنان غمزه کنی تیز

قصد کنی چون در آینه نگری تو

بر طرفی می روی ز من که من مست

در رخ من ننگری به دیدهٔ رحمت

گر بربایی هزار دل تو به روزی

چون نشکیبی ز دلربایی عشاق

تا به ابد ای فرید تو بنمیری